Kiezen is verliezen. In mijn hoofd hoort een beeld bij dat zinnetje. Een boom met ontelbaar veel takken die op hun beurt takken hebben met takken op en takken op enzovoort. Een keuze maken is een tak kiezen en veel andere takken niet kunnen ontdekken. Onvoorstelbaar eng vind ik dat.
Misschien komt het daardoor dat ik megaslecht ben in keuzes maken (verdorie, daar had ik dindag over moeten schrijven!). Zo komt het ook dat ik niet één droom heb. Hebben reeds de revue gepasseerd: vroedvrouw worden, psycholoog worden, een jaar vrijwilligerswerk doen ergens ver weg, géén vast lief hebben, naar het buitenland gaan wonen, een B&B openen in een land waar het altijd warm is, veel kinderen krijgen, géén kinderen krijgen, in de Kempen gaan wonen, door Amerika trekken, enzovoort.
Geen daarvan heb ik gevolgd. Heb ik daar spijt van? Niet echt. Je kan nu eenmaal nooit voorspellen hoe je leven geweest zou zijn moest je een andere keuze gemaakt hebben.
Zo komt het dat alles wat ik nu heb en doe er puur gekomen is door toeval. Door erin gerold te zijn. Mijn lief en mijn job bijvoorbeeld. De eerste maanden met mijn lief waren zeker niet de mooiste. Want uitspreken dat wij een koppel waren, betekende dat de keuze gemaakt was. En dat is eng, weetjewel. Na al die jaren is het vanzelfsprekend dat wij "samen" zijn, maar dat is gewoon zo gegroeid en ik zou het helemaal niet anders willen.
Ik dwaal serieus af (nog zo'n minder kantje waarover ik had kunnen schrijven, dju toch!). Als puntje bij paaltje komt heb ik gewoon veel te veel dromen vandaag. En morgen zijn dat er weer andere. Dat maakt dat ik geleerd heb dat alles wat vandaag negatief is, morgen ook weer positief kan zijn. De meeste dromen mogen dromen blijven.
Zo lang die ene droom, een kindje krijgen, maar uitkomt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten