vrijdag 23 maart 2012

Relaas van een bijzonder frustrerende ochtend.

Ondertussen zijn we hier nog steeds druk bezig met een kindje te maken. Jammer genoeg heeft die uitspraak niet dezelfde betekenis als wanneer ze uit de mond van een hetero komt. Nu betekent het een over en weer geloop van en naar het ziekenhuis.

Moesten ze mij daar aannemen als persoon-die-procedures-onderzoekt-en-optimaliseert (dat moét toch bestaan en een naam hebben...), dan zou ik meer dan een fulltime job hebben door alleen maar de afdeling fertiliteit onder de loep te nemen. Maar de kans dat dat gebeurt is zo wat even groot als de kans dat ik van mijn vriendin zwanger word, dus ik heb maar genoegen genomen met een klachten/grieven/aanbevelingen briefje te schrijven. Serieus waar, patiënten zouden er, zonder dat het iets kost aan tijd of geld, veel tevredener kunnen buitengaan met een paar simpele aanpassingen. Soit, daar wilde ik niet over schrijven.

Vanochtend checkten ze voor de vierde keer al de grootte van mijn follikels maar er was nog niks te zien. Teleurgesteld kleedde ik me terug aan om al gauw ontzettend verbouwereerd te worden door de uitspraken van de gynaecoloog.

"We annuleren de cyclus en ik schrijf u medicatie voor om uw regels op te wekken. Daarna begin je met medicatie om de follikel te doen rijpen."
Hola kerel, dacht ik, niet zo snel. Hoe? Wat? Waarom?Op de vraag of er dan geen eisprong meer zou komen nu, antwoordde hij van niet. Toen ik vroeg of ik dan vaak geen eisprong had omdat mijn cycli meestal wel in de dertig dagen zijn, mompelde hij "dat dat kon".

Niet mee met het verhaal omdat mijn cycli mij niet abnormaal leken, vertelde ik dat ik wat schrik had van Clomid (stimuleert de groei van follikels) omdat ik veel vrouwen ken die toch last hebben van de bijwerkingen. "Piratenverhalen, dat is niet waar." Ik stel nog wat vragen die zelfs niet meer beantwoord worden maar waar doorheen gepraat wordt.
"F*cking hell man, ik ben geen nummer, geef mij wat uitleg verdorie" dacht ik. Uiteindelijk lijkt hij mij op te merken, bekijkt hij me raar en zegt hij "Je bent precies niet akkoord?". Waarop ik zeg dat ik het allemaal wat vreemd vind omdat mijn eerste cyclus oké was én raak en dat deze cyclus misschien wel verstoord is door die vroege miskraam. Duidelijk geïrriteerd komt er een "ja, 't is dat of niks. Je wilt toch zwanger worden, hé?"
GRMPF, are you kidding me?

Een beetje van de kaart antwoord ik nog dat ik zo veel mogelijk de natuur zijn gang wil laten gaan en dat ik nog eens ga overleggen met mijn vriendin of ik die medicijnen ga nemen. Zijn reactie "Is uw vriendin een dokter misschien?" ging er voor mij los over. Toen was ik gewoon te hard uit mijn lood geslagen om nog deftig te kunnen antwoorden zonder dat er tranen zouden komen van pure frustratie.

The Miss.

13 opmerkingen:

Unknown zei

Maar allé zo grof! En in welk ZKH is dat?? Clomid is ook niet iets wat je zomaar moet nemen als het niet nodig is vind ik (ex Clomid gebruiker). Ik ken trouwens mensen die door Clomid een tweeling gekregen hebben, en dat is (ook wel leuk) maar toch niet niets...

Kan je een andere dokter nemen in het zelfde ziekenhuis? Want het is toch super belangrijk om je goed te voelen bij je fertiliteitsarts?

Anoniem zei

Ja hallo?! Het zkh vijfhonderd meter verder heeft anders een héél lieve gynae, eentje die mij met mijn verleden met alles gerustelt én die mijn vriendn ook heeft geholpen een kind te krijgen omdat het bij hen allemaal niet zo wou lukken. Zij heeft me al meermaals verhalen verteld om aan te tonen hoe geduldig die mens is, hoe hard die is voor 'de gewone gang van zaken' en hoe goed die is met zijn patiënten. Dat heb ik overigens ook al zelf mogen horen toen hij aan de telefoon een vrij hysterische dame te woord stond etc.

Als je zijn naam/tel wilt, let me know.

Ik wilde na je eerste alinea zeggen dat dat zkh idd wel wat dingen anders zou kunnen doen, om bijvoorbeeld de gruwelijke wachttijden terwijl je gewoon een afspraak hebt, sterk te verkorten. Of dat mijn mini-operatietje nu al drie keer is verzet door hen en dat ik nu nog altijd niet weet hoe of wat, da's ook niet echt je-van-het.
MAAR dat ik me er ondanks alles wel heel erg thuis voel, veel meer dan in dat zkh waar ik het hierboven over heb.

Maar de rest van je verhaal maakte dat ik dat precies toch wel minder wou zeggen. Wat een boer. Het is en blijft jouw lichaam, en of je dat spul nu al dan niet al wilt gaan gebruiken, heeft toch helemaal niets te maken met of je wel écht een kind wilt ofzo. 't Is poging twee begot.

Bedenk samen met uw lief maar goed wat jullie gaan doen, maar laat je niks aanpraten. JOUW lichaam, JULLIE beslissing ...

Miss and Mrs. zei

Een ziekenhuis in Wilrijk... Op de dienst fertiliteit zijn ze met drie gynae's, en je kan niet kiezen. Per cyclus kan je ze dus zelfs alledrie zien. (dat is ook al niet zo aangenaam)
In het ziekenhuis 500m verder (;-)) wil ik graag bevallen, maar zij helpen geen lesbische koppels om zwanger te worden. Dan is er nog een derde optie, maar dan moeten we alle gesprekken enzo opnieuw doen en verliezen we weer minstens zes maanden.
Veel keuze hebben we dus niet. Achteraf zal het het allemaal wel waard zijn, zeker. :-)

Anoniem zei

Ohja, wat ik nog heel efkes wou toevoegen: bedoel je dat je een eisprong zou overslaan als je cyclus in de dertig dagen is? Want dat kan ik wel zeker zeggen dat dat niet klopt, hoor! Ik heb altijd een cyclus van 32-39 dagen (die ene extreme keer efjes vergeten) en dan is die eisprong gewoon een beetje later dan bij de 'gemiddelde' madam met 28 dagen, hé. En stel dat je nu door die miskraam, of door eventueel de stress daarrond (want helaas kan dat ook) even een wat langere cyclus zou hebben, dan komt die eisprong ook wel, alleen NOG wat later. Maar ik vermoed dat die dokter (en jij mss ook?) er weinig zin in heeft om daar maar de hele tijd op te zitten wachten?

Als ik dat zinnetje verkeerd heb begrepen, dan excuseer ik mij al even preventief. ;)

zei

maar zo grof! in het uz gent werd alles heel duidelijk uitgelegd en stap per stap samen besproken. ik heb al zo indianenverhalen gehoord van jette ook zenne... je eigen gevoel volgen zenne!

Unknown zei

oh zo vervelend zeg. Kan me ook voorstellen dat je niet opnieuw zes maanden wil verliezen met wachten. Op zo'n moment is dat gigantisch lang hé. Laat u vooral niets aanpraten en als jullie nog even "gewoon" willen proberen, gewoon assertief zijn en eerlijk zeggen dat julie clomid of dergelijke nog even willen uitstellen....

Lien zei

Meh zeg. Sommige dokters hé, die kunnen toch echt niet met mensen omgaan hé!

smiley zei

Dat is inderdaad absoluut niet aangenaam. Luister maar goed naar de raad die hierboven al gegeven is. En hopelijk vinden jullie toch de goede manier! Succes nog!

Lichtindeduisternis zei

Niet te geloven! Laat je niet overdonderen en niet ontmoedigen! En kan je niet voor alle controles en mogelijke behandelingen vooraf bij een andere arts, eventueel privé, langsgaan en voor de eigenlijke inseminatie naar dat ziekenhuis gaan? Ik weet dat sommige ziekenhuizen op die manier samenwerken met artsen van buitenaf, maar misschien dat ziekenhuis in Wilrijk niet? Hopelijk wordt het doel snel bereikt zodat je niet meer te veel met die man te maken krijgt.

tesje zei

jawadde zo erg heb ik het nog nooit gehoord, ge had prompt furieus mogen antwoorden dat ze eerst es deftig uitlegden waarom dit moest gebeuren enz hé!!! al die medicijnen zijn ook ni super, het kan versnellen maar dan willek wel weten wat het juist doet en of er ni ff gewacht kon worden? Enfin ik hoop dat je met the Mrs. tot een goed besluit gekomen bent;-) veel succes!! XxX tesseke

Anoniem zei

Grof, echt grof, ik kan me inbeelden dat je je even een nummer in de rij voelde. Clomid zou ik inderdaad niet zomaar nemen, zeker niet als het de eerste keer wel allemaal natuurlijk verliep.
Niet om je bang te maken, maar een vriendin van mij (verschillende pogingen nodig gehad) heeft er een ontregelde schildklier aan overgehouden.

mrsknight zei

Wow zeg, je bent nog braaf geweest vind ik ! Wat een Neanderthaler !
Maar laat je niet kisten !
Succes !!!

Anoniem zei

Lukt het daar een beetje ... ?