Ik weet niet meer uit welk boek deze zinnetjes komen, maar ik vond ze toen mooi genoeg om op te schrijven.
Misschien ben ik jaloers op haar zoals een gefascineerde luisteraar jaloers is op een verteller. En misschien ben ik echt jaloers, omdat zij dromen waarmaakt die ik niet eens zou durven dromen.
en
Ze was altijd jaloers op de vrienden die van niemand hielden, want degene die van niemand hield kon ook door niemand pijn gedaan worden, en die pijn om iemand te missen stond in geen verhouding tot het geluk iemand te hebben. Ze was in dat geluk nooit goed geweest, geluk dragen, je bewust zijn van je geluk. Pijn voelen was makkelijker, herkenbaarder.
The Miss.
1 opmerking:
Dat laatste is zéér herkenbaar! Zéééééér herkenbaar.
Een reactie posten