Gevangen tussen foto's, schrijfsels en muziek van vroeger zit ik hier. De harde schijf vol muziek werd uit de kast gehaald en ik zou een playlist maken voor ons verjaardagsfeestje. Bleek dat er op die harde schijf wel meer van vroeger stond dan enkel muziek. Hier een stukje uit mijn 'dagboek' van een paar jaar geleden. Ik herinner me nog wanneer ik het geschreven heb, en ik herinner me nog exact hoe het toen voelde, dat ochtendgeluid. Gelukkig voelt het nu niet meer zo.
Ochtendgeluid overweldigt me. Het geluid van duizenden mensen op de baan, een geroezemoes van auto’s, fietsen, stappen. De dag die nog moet beginnen, met oneindige mogelijkheden. Dat geluid maakt me moe en doet me terug in bed willen kruipen. Want wat als je kansen niet grijpt, mogelijkheden mist en gewoon faalt. Weer een dag om mezelf te bewijzen. En wat haat ik dat.
The Miss.
1 opmerking:
Zo zou het inderdaad niet mogen aanvoelen!
Een reactie posten