Nog heel eventjes...

Lieve jongen

Het is allemaal zo onwezenlijk.
Over vier weken zijn we mama, en dat is een feit.
Hoewel ik dat wel weet, lijk ik nog steeds te denken dat de onbezonnen dagen van je mama en mij nog eindeloos zullen duren. En daarom vergeet ik ook van er ten volle van te genieten.
Niet dat we niet zullen genieten met jou erbij, je brengt ons ongetwijfeld een geluk dat we nooit eerder hebben ervaren. Maar vanaf dat jij geboren bent - en dat besef komt nu stilaan wél - zal jij voor altijd midden in ons leven staan en sta jij zonder twijfel op de eerste plaats.
Dus nog heel eventjes, lieve schat, ga ik doen wat ik soms veel te weinig doe met de prachtige vrouw die je mama is: ik ga haar zoveel mogelijk opeisen en overstelpen met al mijn liefde, want dat verdient ze. Je merkt het later sowieso zelf, maar ik vertel het je nu al even: jouw mama is de vrouw van ons leven. Ik ben er zeker van dat je haar minstens even graag zal zien als ik dat doe.

Maar we houden ook van jou, jongen, en binnenkort houden we je in onze armen!

Nog even... Nog heel even bewandelen je mama en ik het pad dat we al meer de zes jaar kennen. En dan begint onze reis, samen met jou.
Een wonderlijke reis voor het leven.

Liefs,
je mammie.