woensdag 13 juni 2012

Rollercoaster

Wat een oorverdovende stilte hangt er hier. Alleen rond mijn eisprong is er een kleine opflakkering te merken. Alsof er niets anders meer gebeurt in ons leven.

En eerlijk gezegd voelt het zelfs bijna zo. Vandaag dus nog steeds geen origineel waanzinnig goed geschreven blogstukje, maar wel weer een verslagje.

Ronde 5 na 1 miskraam, een keer geen eisprong, een mislukte poging en een gemiste eisprong.

Maandag: follikelmeting ziet er goed uit: 2 follikels die nog veel te klein zijn.
Woensdag:
8u: follikelmeting en een mokerslag in ons gezicht. "Ik vreesde het al, ik denk dat hij weeral gepasseerd is". Gevolgd door "Bent u niet gebeld maandag?". NEEN. Blijkt dat mijn progesteron toen veel te hoog was. Nog een minieme kans omdat mijn progesteron blijkbaar doorheen de hele cyclus altijd te hoog is.
8u30: afspraak gemaakt voor bespreking verdere verloop, want het gaat niet normaal. De vriendelijke vroedvrouw had medelijden met ons want ze plaatste ons prompt nog bij een reeds volle dag bij.
8u45: huilbui in de auto. Normaal zou ik gewoon gaan werken, maar sinds de herstructurering is het daar zo rot en onmenselijk, dat ik twijfel. Mijn collega stuurt een sms over een voorval dat er net gebeurde. De spreekwoordelijke druppel: ik ga niet.
9u30: thuis, op mijn eentje. Thuisblijven was de juiste keuze want ik kan me echt niet concentreren.
10-15u: letterlijk ziek nu. Heen en weer gezwier tussen hoop en wanhoop, pot en zetel.
15u: telefoon naar het ziekenhuis. Mijn bloed biedt geen uitsluitsel en zaterdag moet ik terug.

Dit is slopend!

The Miss.

7 opmerkingen:

zei

ik weet dat het geen troost is maar zéér herkenbaar is het allemaal. Neem voldoende rust hé, ik ben twee keer een volle week thuis geweest tijdens heel die zenuwslopende periode. Heel veel courage!

smiley zei

Het klinkt ook slopend. Probeer idd toch ergens de rust te vinden. Zowel lichamelijk als mentaal. Succes nog.

Die van A (Christel - Luc en Gaëtan) zei

Laat je hoofd niet hangen! Jullie komen er wel! Cheer up meiden!!!!

Anoniem zei

Maar meisje toch ... Dit is dus één van de redenen waarom ik niet weet of ik wel ooit aan één of ander soort behandeling wil beginnen. Als je op de 'gewone' manier zwanger wilt proberen te worden, dan kan je nog doén alsof het allemaal maar om te lachen is. Eens je met behandelingen bezig bent, besta je écht enkel nog alleen uit cyclussen en consoorten. (Wij gaan morgen naar de gyné om te vragen waarom wij na een jaar nog altijd niet zwanger zijn, maar goed.)

Moed. Véél moed. En take care. Zorg dat je er niet aan onderdoor gaat, dus zorg dat je voldoende tijd en ruimte voor jezelf neemt.
Sterkte!

missfolies zei

Het klinkt inderdaad heel slopend. Leg jezelf maar een beetje in de watten, je verdient het. En nog héél véél courage en succes gewenst!

Lien zei

Prrrr... ik zou je zo graag kunnen helpen hé. Echt waar. Maar voorlopig kan ik alleen maar meeleven en samen hopen op goed nieuws!

Evy zei

Ik leef met jullie en hoop zo hard dat het snel goed gaat!!!!