vrijdag 27 april 2012

And if you're homesick give me your hand and I'll hold it.

Ondertussen begin ik het al een beetje beu te worden (zo gaat het vaak...), maar toch heb ik een hele tijd People help the people van Birdy zowat elk uur wel eens beluisterd.

En al een hele tijd voelde ik iets dat ik niet kon benoemen. Iets knagend ergens op de achtergrond. Tijdens mijn, dankzij Clomid, slapeloze nachten werd dat gevoel sterker en sterker. Ik vind niets eenzamer dan wakker liggen naast mijn slapend lief. Alsof haar wél slapen mijn niét slapen benadrukt. Gek vind ik het ook, hoe alles anders wordt als ik een paar uur in het donker lig te luisteren naar haar ademhaling. Verdriet wordt rauwer en angsten groter. De werkjes die nog in het huis moeten gebeuren lijken opeens totaal onhaalbaar. Mijn werk lijkt saai, mijn relatie niet speciaal genoeg. Alles, maar dan ook alles wordt in twijfel getrokken.
Tot de zon weer op komt... dan verdwijnen al die twijfels. Maar een vervelend gevoel bleef toch hangen.

Wat heeft die Birdy daar nu mee te maken? Wel, dat ene zinnetje uit mijn titel was raak. Ik heb heimwee. Denk ik. Ik weet alleen niet naar wat.

The Miss.

4 opmerkingen:

Anoniem zei

Naar wat je heimwee hebt, dat weet ik niet.

Maar de rest herken ik helemaal. Zelfs al ging het allemaal prima met mij, één slapeloze nacht kon me tot totale wanhoop brengen. (Laat staan een tweede, derde, vierde ... ) Dan kwam plots alle twijfels, alle verdriet, alle zotte gedachten boven.

Ik duim dat je gewoon snel weer vrolijk kunt slapen.
En dat je vindt waar je heimwee naar hebt.

Nina zei

Naar die tijd dat het leven nog simpel was waarschijnlijk, zo'n goeie 20 jaar terug :)

smiley zei

Of misschien heb je meer nood aan iemand die automatisch jouw hand vastgrijpt... zomaar... zonder reden...

annelissen zei

heeft iedere verstandige mens niet heimwee?
ik wel
vaak
naar wie ik was of had kunnen zijn