Project baby: de start!

Of toch niet helemaal. :-)

Op aanraden van een medeblogster die ook donorsperma gebruikte ga ik alle wij-willen-zwanger-worden perikelen gewoon op ons blog zetten. Het lijkt ons leuk voor ons toekomstig kindje om te weten hoe alles in zijn werk is gegaan. En we zijn hier nog steeds bijna anoniem. Geen nieuwsgierige vrienden en familie dus.

Gisterenavond was toch wel spannend. Vandaag startten we met poging 1. Om 8u15 werden we in het ziekenhuis verwacht voor de eerste echo om de follikels te meten. En deze ochtend was meteen ook de eerste keer dat ik onze douche uitprobeerde. Douchestraal bleek toch niet dat te zijn. Dankzij mijn veel en dik haar duurde het dus wel even vooraleer ik dat uitgespoeld kreeg. Het euvel is evenwel al verholpen door een nieuwe douchekop te kopen en installeren (Huisje ontlopen, wij? Nee gij!). Iets later dan gepland dus konden we thuis (het is nog steeds raar om dit huis 'thuis' te noemen!) vertrekken. 

De weg naar daar was ook geen pretje: foute wegbewijzering, domme voorrangsregels die ervoor zorgen dat het verkeer opstropt en irritante onverantwoordelijke medechauffeurs. (Hoi zoon/dochter die dit later leest: ja, mama was voor je komst nogal hevig in het verkeer. Maar ik moest mamie beloven daarmee te stoppen vanaf ik zwanger was.)

En toen was het van ziekenhuis in, echo krijgen en horen "te vroeg in de cyclus kom zondag maar terug". Hopla, we zijn nu écht begonnen! Als dat geen blessing is!

The Miss.