Dit jaar heb ik bijzonder weinig mensen wensen gewenst voor het nieuwe jaar. Het is zo druk dat smsjes, afspraakjes en mailtjes eventjes op een laag pitje staan.
Maar ondertussen weet ik wel wat ik iedereen wens: vrienden en familie zoals de onze. Familie die eens wat vaker belt en die je geruststellen na je zoveelste paniekaanval. Vrienden waar je op vrijdagavond gewoon mag komen crashen en uren mag tegen zagen over tegenslagen. Mensen die je zeggen dat je altijd mag bellen als er iets is en die komen helpen als ze kunnen, en dat ook gewoon doén. Personen die je eigenlijk niet zo heel goed kent, maar die je toch hun spullen aanbieden om te lenen of zelfs gewoon méé komen helpen.
The Miss.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten