Volhouden is de boodschap.

Daar stond ik dan vanmorgen. Vreemde eend in de bijt. Verloren terwijl iedereen zijn weg vond.
Oké, dat is lichtjes overdreven van mij, maar een beetje drama nu en dan heeft nog niemand kwaad gedaan.

Het stoffenspektakel dus.

Woensdag kreeg ik een heel lijstje mee van benodigdheden voor de naailes. Het grootste deel zijn dingen waar ik nog nooit van gehoord heb. Vol goede moed trok ik deze ochtend naar de stoffenverkoop in de expohallen. Jawadde, ik had al goesting om niet meer naar de lessen te gaan. ZO VEEL spullen, zo veel stofjes, zo veel verschillende draadjes, scharen,...

Al wat ik wist was: ik heb 1m stof nodig voor een tas en 4m voor een badjas. En dan staan ze daar met tricot, katoen, linnen, fleece, badstof, enweetikveelwatnogmeer. Na verschillende mooie -onbruikbare (denk ik)- stofjes te hebben gezien, besloot ik maar op zoek te gaan naar de goedkoopste stofjes voor mijn eerste stukken. Net een huis gekocht, kindjesplannen en een gebrek aan een geldboom maken mij gierig deze dagen. ;-)

En aangezien ik van het type ben dat alles direct moet kennen en kunnen, vrees ik dat ik een foute hobby heb uitgekozen. Al héél mijn leven heb ik alles opgegeven waar ik een beetje moeite voor moest doen. (gelukkig ben ik meestal overal snel mee weg...)

De reactie van mijn collega 'allez, ik ben eens benieuwd hoeveel lessen ge het gaat uithouden' zorgt ervoor dat ik echt MOET blijven gaan. Ook al lukt het niet. En als het na een heel jaar nog niet lukt, awel, dan mag ik stoppen. Nu staat het hier op het wereldwijdeweb, dus ik kan niet meer anders! ;-)

The Miss.