Aiai, nu al?

Morgen heb ik de derde naailes en ik kijk er nu al tegen op. Ondertussen heb ik nog niks geleerd over naaien, maar wel al een béétje over mezelf.

Leren doe ik het best en het liefst als men het mij gewoon toont of laat lezen. Niét door mij te laten ploeteren, zoeken, zuchten en puffen. Ik herinner mij ook plots weer hoe ik het haatte als wij 'opdrachtjes' kregen op school. Om zo al doende iets te leren. Dat werkt dus NIET voor mij. En jammer genoeg evolueert het onderwijs precies maar meer en meer in die manier van werken. Gruwel...

Zo was het op deze les dus ook: haal uw naaimachine maar boven en naai rechte lijnen op een blad. Eén, twee, drie, start....

Euhm, hallo? Ik heb nog nooit een naaimachine van dichtbij (overdrijven mag) gezien. Hoe zet ik dat klaar, wat moet waar, enz.

Na meer dan een uur geraakte de lerares eindelijk bij mij om, zonder uitleg te geven, mijn naaimachine klaar te zetten. Twee minuten later zat ik alweer vast. En toen heb ik geprutst met mijn machine tot de les voorbij was. Bummer.

Niet goed voor mijn zelfvertrouwen, zo'n avondje.

Noot: op voorhand had ik duidelijk geïnformeerd of je er al iets van moest kennen en dat was allemaal niet nodig. Yeah right.

The Miss.