dinsdag 1 februari 2011

16. Mijn eerste kus

Die dertig dagen challenge was ik niet vergeten, nee. Maar ik had er eventjes geen goesting meer in. Nu wel, nu wil ik gewoon alles doen zolang ik maar bezig ben.

Dus: mijn eerste kus. In theorie was dat die met de jongen wiens naam ik zelfs niet meer weet toen ik bijna negen jaar was. Mijn moeder was net bevallen van mijn broertje, zijn moeder van zijn zusje. En wij speelden met de rolstoelen in het moederhuis en waren toch wel benieuwd naar hoe die kindjes 'gemaakt werden'. Niet door een kus, zo bleek.

De eerste kus die ik mij nog wél levendig herinner was die met de jongen waarmee ik dacht te trouwen toen ik een jaar of elf, twaalf was. We besloten een koppel te zijn (zoals je toen ook afsprak dat je vrienden was of net niet meer, of werkte dat zo niet bij jullie?) en we waren allebei héél nieuwsgierig naar wat 'tongen' (ik krijg nog altijd kriebels bij het woord, juk) was. En zo stonden wij op een dag na school achter de barakken om te kussen. Het was vies, nat en teleurstellend. Wanneer mensen spreken van iemand die kust als een wasmachine begrijp ik helemaal wat ze bedoelen.

De eerste goéde kus was er met het meisje waarmee ik dacht te trouwen toen ik zeventien was. Dat was pure verliefdheid én verlegenheid. We waren er alletwee nog niet zo oké mee dat we beiden meisjes waren en dus vroeg ik "mag ik u kussen?". Het antwoord was ja en de kus was waarschijnlijk de voorzichtigste ooit.

The Miss.

3 opmerkingen:

elke zei

Eerste kussen zijn, zo bleek bij zowat iedereen, degoutant ;-)

kleine zei

Mijn eerste kus was ook een probeersel in het ziekenhuis :)

Sandra zei

Mijn eerste kus was ook ronduit vies :).
Gelukkig is het bij jou ook nog goed gekomen.