9. Mijn geloof

Ik moet bekennen dat ik meestal verkondig dat ik niet in 'een God' geloof. Maar... in écht moeilijke momenten durf ik toch wel eens hulp vragen aan die onbestaande God. Ja, dat is nogal een beetje heel hypocriet.

Toegegeven, dat is ook gewoon opportunistisch. Maar het zit namelijk zo: ik wil wel heel graag geloven in een God, maar ik doe het meestal niet. Volgens mij geeft geloof veel mensen een veilig gevoel. Hoe handig is het namelijk niet om altijd te kunnen denken dat negatieve dingen wel een reden hebben? Hoe geruststellend moet het niet zijn om te kunnen geloven in het feit dat er iets goed gààt komen, want God zorgt daar wel voor.

Maar, een God zoals christenen, moslims of joden die kennen, daar geloof ik dus niet alleen maar heel soms in. Ik geloof zeker niet in het hele scheppingsverhaal. Eigenlijk hóóp ik gewoon dat er wel 'iets' is. En dat iets moet er dan voor zorgen dat alles inderdaad een reden heeft. Want dat mis ik dus wel: een doel van mijn, en iedereens, leven. Het klinkt heel zwaar en donker, maar ik vraag mij heel vaak af waarom wij leven en zelfs waarom mensen wíllen leven. Waarom doorheen al die moeilijke, ongelukkige perioden gaan? Ja, ge kent ook geluk in uw leven, maar ge wéét gewoon dat er in de toekomst nog pijn en ongeluk gaat zitten. Ik vind dat maar een vies idee, en ik kan daar eigenlijk niet goed tegen. Ik besef hoe ondankbaar ik moet klinken voor mensen die net een dierbare verloren, of mensen die heel ziek zijn. Dat is natuurlijk niet mijn bedoeling. Eigenlijk zou ik van elke dag zorgeloos willen genieten. Elke dag leven alsof het mijn laatste is. Maar dat lukt meestal niet zo goed. Ik moet zelfs toegeven dat ik mij onrustig voel als ik mij een paar dagen heel gelukkig heb gevoeld. Alsof na al dat mooie wel iets slecht moét komen.

Een mens lijdt het meest onder het lijden dat hij vreest zegt eigenlijk wat ik bedoel.

Maar het moest hier gaan om geloof. Buiten iets veiligs voor sommige mensen vind ik dat ook iets heel gevaarlijk. Religies in hun extremere versie boezemen mij wel eens angst in. Moslimklanten aan mijn bureau die hun vrouw als stront behandelen en mijn uitleg niet geloven omdat ik maar een vrouw ben, ik kan daar niet tegen. Politieke correctheid zoals die vandaag is (té), daar kan ik ook niet tegen. Religie gebruiken als middel om iets te verkrijgen, ook daar kan ik niet tegen.

't Is iets, dat geloof en geloven. Een onderwerp waarover ik uren zou kunnen babbelen.

The Miss.