zaterdag 4 december 2010

Vijfenveertig verspilde minuten.

Weet ge nog dat huisje dat we zo schoon vonden maar dat zo niet zo goed was gelegen? Wel, we hebben een bod gedaan. Maar 't is uiteindelijk voor de vraagprijs verkocht aan een ander koppel. Dat zal het lot wel geweest zijn, zeker?

Dat was dus erg. Maar wat erger is, was dat ik er daarstraks drie kwartier over heb gedaan om te beslissen welke muts ik zou kopen. Het was direct grote liefde tussen de muts en mezelf, alleen het kleurtje was een beetje moeilijk. Wit of bruin. En met sjaal en handschoenen of zonder. Mijn madam stond er verbazingwekkend rustig bij en vond het nog een klĂ©in beetje grappig, maar ik vond het gewoon genant. "Mens, dat gaat hier over een stomme muts, kies nu gewoon." en "Die verkopers moeten dat toch wel in de mot hebben dat ik hier al twintig keer van muts ben aan het wisselen." en "Ik vraag mij af hoe lang het nog duurt vooraleer de The Mrs lastig gaat worden." wisselden zich af in mijn hoofd. Tot de verkoopster mij kwam helpen. Een witte muts en blond haar is blijkbaar geen goede combinatie. En dus kocht ik de bruine muts en sjaal en dacht ik: "Verdorie, bruin gaat echt niet bij mijn grijze jas."


Dit is ze geworden:


En als ge nu denkt dat die toch mooier zou zijn in't wit, wil ik het niet weten. ;-)

The Miss.

1 opmerking:

elke zei

Het lijkt me vooral heel erg jaren '30 of '40 en daar is volgens mij niks mis mee, integendeel :-)

Wel jammer van het huis. Maar komen nog wel kansen, hoor. Huizen genoeg.