Maandbrief 4

Lieve kleine man,

Ik hoorde het van alle kanten voor je geboren werd: papa’s voelen zich vaak pas na enige tijd verbonden met hun eigen kindje. Jij bént niet eens mijn eigen vlees en bloed.

Maar toch zag ik je meteen graag. Dat kleine hulpeloze wezentje, dat vier maanden geleden in mijn armen werd gelegd toen alle verpleging even nodig was voor je mama. Je werd rustig door het horen van mijn stem.

We zijn nu vier maanden verder, en jij bent de meest fantastische baby die ik ooit heb gekend. (Ik vind je ook de allermooiste baby die ik ooit heb gezien, maar dat schijnt subjectief te zijn. Ik geloof dat niet. ;) )
Sinds je de draad van je kleine leventje wat beter kan volgen, ben je veel meer ontspannen geworden. Dat maakt dat je mama en ik dúbbel zo hard van jou kunnen genieten. Je bent nu – meestal – een goedlachse, blije baby die iedereen om de vingers windt met zijn guitige lach en zijn kraaitjes om aandacht.

De afgelopen maand kreeg je ook al twee tandjes…  en dat hebben we (maar vooral jouw mama: auw!) aan den lijve mogen ondervinden. Je grijpt nu naar alles wat je maar kan pakken, en laat speelgoed vlot van de ene naar de andere hand gaan en, hoe kan het ook anders, naar je mondje.
Als ik je zachtjes tegen me aandruk en “dikke knuffel!” zeg, verschijnt er de mooiste en de liefste lach ooit op jouw gezicht. Je schatert het uit wanneer ik je op mijn knie laat wippen terwijl we een liedje zingen.
En ik weet het schat, je wordt elke dag groter… maar dat betekent niet dat je al hoeft recht te staan! (Gelukkig ontbreekt het je nog aan evenwicht, want dat zou me écht te snel gaan…)

We gingen op weekend naar de Ardennen de afgelopen maand, met een hele hoop mensen in één huis. Je vond het super: je sliep vlot, speelde, lachte naar andere kindjes… dat hadden we twee maanden geleden nooit gedacht! Wat ben je een heerlijk ventje. :-)

En ik zag je niet enkel meteen graag: Eén van de afgelopen nachten, toen je even op me sliep voor ik je in je bedje legde, lag je handje heel ontspannen op mijn arm. Ik keek naar jou en vóelde het, zo’n overweldigend gevoel van verbondenheid met jou. Zoveel liefde voor dat kleine mensje in mijn armen, dat zich de laatste tijd zo gemakkelijk en met zoveel vertrouwen geeft aan zijn mammie.

Ik zie je graag, liefste man, en wérkelijk meer met elke dag.

Dikke knuffel,

 Je Mammie