dinsdag 26 februari 2013

Foto van de dag (57) - De ongenode gast

Het begon ongeveer een maand geleden, toen ik op het werk de keuken wilde binnen lopen.
Mijn oog viel op iets wat daar niet thuishoorde, en toen het wegspurtte dacht ik nog "een spin!", maar mijn stem was mijn gedachten sneller af want ze riep: "*naamvanmannelijkecollega*ERZITTEENMUIZINDEKEUKENENDIEJISWEGGESPURTACHTERDEIJSKAST!!"
Waarop hij meteen naar mij kwam, de keuken binnenstapte en zoals het een man betaamt het gangetje aftapete langswaar de muis weggevlucht was. (Dat ik nadien nogal werd uitgelachen door zowel hem als mijn andere collega omdat ze niet hadden verwacht dat ik zo zou reageren op een múis, laat ik maar even achterwege.)

------

Vandaag, namiddag: J., een collega die toevallig een dagje bij ons moest zijn, wijst naar de kast naast mij en zegt "haha! een muis!". Ik denk "dit meent ge niet, dat verhaal is tot in ons hoofdkantoor geraakt of wat?, maar zeg "wat?". "Ja, serieus, daar, voor de kast: een muis!"
Hij had gelijk... daar zat een muisje, drie centimeter groot (staart niet incluis), helemaal in elkaar gedoken. J. besloot het te vangen, maar slaagde daar niet meteen in.
Uiteindelijk werd het een achtervolging naar de keuken, het muisje dat zich verstopte maar zich telkens weer liet zien, én mijn andere collega die terug op kantoor kwam en niet begreep waarom ik opeens niét meer bang was van zo'n muis...

Maar... have you seen this?


Daar... dat kleine wezentje op de adapter van mijn harde schijf. Hoe kunt ge daar nu schrik van hebben?
Toch maar aan het hoofdkantoor laten weten dat we waarschijnlijk met een probleem zitten. Zij kozen voor een radicale oplossing (niet geheel onverwacht).
Wij waren minder overtuigd van die oplossing en legden een koek in de keuken, als aas.

Toen ik om halfzes mijn jas ging halen, zat het muisje daar, braafjes te zitten op die koek. De collega ving het in een tupperwaredoosje en eventjes twijfelden we: zou dat beestje wel overleven buiten? Omdat het binnen ook geen kansen meer zou hebben, kozen we toch maar voor onze parking. Toen hij het "vrijliet", zat het onbeweeglijk stil en begon het te bibberen. Nadien zagen we het de parking rondcrossen, op zoek naar een schuilplaats.
Om een of andere bizarre reden brak mijn moedermuizenhart...

Ik hoop dat ze morgen haar weg terug naar binnen heeft gevonden. :-)

- The Mrs.