Foto van de dag (18)

Gisteren mocht ik om 8u 's ochtends een telefoontje doen naar mijn baas: 

"Niet lachen aub, maar ik ga te laat zijn want we geraken niet buiten. Dat is zeker het meest ongeloofwaardige maar toch echt ware excuus dat ge al hebt gehoord, niet? We kunnen de sleutel niet draaien en ik heb ook al geprobeerd om via het raam naar buiten te gaan, maar het raam wilt ook niet open!"

Gelukkig kwam ik na dat telefoontje op het idee om met een haardroger op het slot te blazen. Eerst nog twee verlengkabels gezocht, en op een paar tellen draaide de sleutel terug zoals een sleutel hoort te draaien.

Deze ochtend, 8u: collega en ik komen tezamen aan op het kantoor, ik doe de deur open, laat galant de collega eerst binnen en begin dan te sukkelen met het slot: de sleutel wilt er niet meer uit. Na twintig minuten trekken en draaien beslissen we om de sleutel er dan maar "uit te stomen" met de waterkoker. 

Niks, geen resultaat.

Over en weer gebel naar het hoofdkantoor waar bijna niemand aanwezig was door een kick-off meeting, mailtjes naar een collega die olijfolie opperde, Facebookvrienden die met allerlei vieze voorstellen kwamen (gebruik uw verbeelding), ik die zei dat ik vanavond écht niet van plan was om op kantoor te overnachten, een collega die mailde dat we er dan maar gewoon een feestje van moesten maken ... Enfin:

We besloten om maar gewoon een slotenmaker te laten komen. 

Om half drie komt er iemand binnen gewandeld met onze sleutel in z'n hand.
"Aaaah," zegt de collega, "de slotenmaker!"

De man sprak geen Nederlands... Bleek een werkzoekende te zijn. Hij zag de sleutel in het slot zitten en haalde hem er even uit.

Euh?

Maar goed: het verplichte kantoorovernachtfeestje met nieuwsjaarswijn die eigenlijk voor de klanten bedoeld was en foute muziek en vettige hapjes zullen we dan een andere keer wel houden.
Ik ben allang blij dat ik vanavond met mijn Lief in mijn armen naar de eerste aflevering van The Voice mocht kijken. :-)