woensdag 28 december 2011

Gouden baksteen of quality time.

Op mijn twaalfde noemde mijn familie mij al "de gierige". Ik vroeg voor mijn communie centjes voor een fiets, maar die fiets heb ik nooit gekocht. Alles wat ik kreeg, spaarde ik. Leuke nieuwe spulletjes? Nee, moest ik niet hebben. Geld op mijn spaarrekening wou ik. Mijn broer is het tegenovergestelde: alles wat hij kreeg, moest onmiddellijk besteed worden.

Toen ik op kot ging, nam die gierigheid wat af. Feestjes en hebbedingetjes kregen toch mijn interesse. Sparen deed ik nog steeds maar het werd toch minder belangrijk. Door een paar maanden zonder inkomen te zitten na mijn studies stak die gierigheid weer de kop op. En met een lief met een gat in haar hand durfde dat wel eens botsen. Ondertussen houden we elkaar wel in evenwicht.

En dan wilden we een huis kopen. Eén van de eerste vragen was "Wat is ons budget?". De definitie van haalbaar om comfortabel te leven van de bank en van mij kwam niet echt overeen. Ik wil zekerheid en geen schrik op het einde van de maand. En zo kozen we voor een echt startershuis. Iets kleiner, relatief goedkoop en op de ideale locatie. Iets dat ervoor zorgt dat er op het einde van de maand meer dan genoeg overblijft. Iets dat er voor gaat zorgen dat wij meer te besteden hebben aan samen leuke dingen doen.

Maar veel mensen in onze omgeving kochten iets groot en duur, voor de rest van hun leven. Maar diezelfde mensen zijn opeens wel héél gierig.... Als ik daar op bezoek ga begin ik altijd heel even te twijfelen over onze keuze. Gaan we wel gelukkig worden met ons huis? Gaan we niet méér willen? Maar dan besef ik weer wat we ervoor in de plaats krijgen: gemoedsrust en hopelijk heel wat mooie ervaringen.

The Miss.

3 opmerkingen:

Anoniem zei

gemoedsrust is niet te koop
en misschien kunnen jullie (als jullie meer ruimte nodig hebben) nog een keer verkopen / verhuizen
ik heb spijt dat ik dat nooit zo heb gedaan...

nu wonen wij relatief "groot" maar verre van afgewerkt en weet je wat?
dat kan mij niets schelen ;-)

Anoniem zei

gemoedsrust is niet te koop
en misschien kunnen jullie (als jullie meer ruimte nodig hebben) nog een keer verkopen / verhuizen
ik heb spijt dat ik dat nooit zo heb gedaan...

nu wonen wij relatief "groot" maar verre van afgewerkt en weet je wat?
dat kan mij niets schelen ;-)

Anoniem zei

gemoedsrust is inderdaad een mooie luxe, maar ruimte is dat ook wel een beetje... maar een huis is niet forever he !