Onderweg naar huis overviel de melancholie mij. Melancholie is hier trouwens het perfecte woord voor het gevoel dat ik had:
Melancholie ~ een gemoedstoestand die neigt naar depressie en zich kenmerkt door een verdrietige kijk op het verleden of een onvervuld verlangen.
Dat onvervuld verlangen is wel duidelijk: ik wil een huis, en wel nu. We kwamen namelijk net terug van een bezoek aan weer een huis. De benedenverdieping was mooi en ruim en mijn hoop werd opgebouwd. De bovenverdieping was muf, klein, donker en afgrijselijk lelijk. Een zoveelste njet dus.
Die teleurstelling, het nodige hormonale drama van mijnentwege: "Wij gaan echt nooit een huis vinden waar we het willen, hoe we het willen voor hoeveel we het willen. Echt niet. We kunnen beter gewoon een huis gaan huren. Pfff!!"
Maar nu zit ik hier achter mijn laptop met de lieve kat op schoot terwijl het lieve lief eten aan het maken is in de keuken en voor de honderdduizendstemiljoenste keer neem ik mij voor van weer wat meer te relativeren en meer te genieten van het nu.
The Miss.
1 opmerking:
Een huizenjacht is een rollercoaster... (En er zit plots een liedje van Samson in mijn hoofd ;))
Een reactie posten