Vandaag is het 6 maanden geleden dat ik je voor het eerst in
mijn armen hield. Een half jaar!
Ik kan gewoonweg niet geloven hoe hard en snel je groeit.
Ik kan gewoonweg niet geloven hoe hard en snel je groeit.
De afgelopen maanden waren de gelukkigste maanden uit mijn
leven. Al sinds juli ben ik voltijds thuis bij jou (en toen ook nog bij jouw
mama), en ik kan me niets heerlijker voorstellen dan tijd met jou door te
brengen. Toen jouw mama eind augustus opnieuw moest gaan werken, bleef jij nog
thuis bij mij.
We hebben het super samen! Je mist je mama soms wel hard en
dan begin je hartverscheurend te huilen terwijl je kijkt naar de plaats waar
mama je eten geeft, maar je doet het geweldig en went op je eigen tempo aan
haar afwezigheid. Dat je ooit De Fles weigerde, is lang vervlogen tijd. (Al is
De Fles voor jou nog steeds géén vervanging van De Borst, en vergis je je wel
al eens wanneer ik je de fles aanbied, door per ongeluk op mijn borst te happen
alvorens dan weer na je fles te kijken.)
Intussen:
- lig je ’s ochtends na het opstaan vrolijk te zingen in je park terwijl je mammie zich klaarmaakt.
- is Aap echt wel jouw favoriete knuffel geworden, en praat, ruzie, ravot je naar hartenlust met hem.
- brengt het getsjingel van Uil jou telkens weer aan het lachen, vooral als jouw mammie er “roekoeee roekoeee” bij zegt (knap staaltje didactiek, ik weet het, maar ik krijg de “oeeehoeee” van een uil niet nagebootst. :p)
- probeer je te kruipen en word je héél erg boos omdat dat nog niet lukt.
- kan je wél al sluipen, en geraak je dus zo ook wel al een eindje vooruit (of soms eerder achteruit).
- begin je stilaan je evenwicht te houden als je zit (maar vind je dat zitten precies niet zo interessant omdat het je nergens naartoe brengt).
- krijgen we nóg meer van iedereen de opmerking: “amai, die C. kijkt nogal rond, die heeft altijd alles gezien, hè!”
- wordt ons telkens weer gezegd dat jij toch echt wel op je mama lijkt.
- begin je meer en meer te begrijpen wat we zeggen (“Puut”: gevolgd door jij die op onze neus duwt/krabt/slaat, “mama komt”, “high five” (vooral je vake vindt het heel ‘cool’ dat je dat al kan) “de visjes”, “kaka”, “kusje”, “dikke knuffel”, “kom je melkje drinken?” Vooral die laatste is het eigenlijk waard om gefilmd te worden: hoe blij jij wordt als je mama je vraagt of je wilt drinken… Hartverwarmend!)
- lig je ’s ochtends na het opstaan vrolijk te zingen in je park terwijl je mammie zich klaarmaakt.
- is Aap echt wel jouw favoriete knuffel geworden, en praat, ruzie, ravot je naar hartenlust met hem.
- brengt het getsjingel van Uil jou telkens weer aan het lachen, vooral als jouw mammie er “roekoeee roekoeee” bij zegt (knap staaltje didactiek, ik weet het, maar ik krijg de “oeeehoeee” van een uil niet nagebootst. :p)
- probeer je te kruipen en word je héél erg boos omdat dat nog niet lukt.
- kan je wél al sluipen, en geraak je dus zo ook wel al een eindje vooruit (of soms eerder achteruit).
- begin je stilaan je evenwicht te houden als je zit (maar vind je dat zitten precies niet zo interessant omdat het je nergens naartoe brengt).
- krijgen we nóg meer van iedereen de opmerking: “amai, die C. kijkt nogal rond, die heeft altijd alles gezien, hè!”
- wordt ons telkens weer gezegd dat jij toch echt wel op je mama lijkt.
- begin je meer en meer te begrijpen wat we zeggen (“Puut”: gevolgd door jij die op onze neus duwt/krabt/slaat, “mama komt”, “high five” (vooral je vake vindt het heel ‘cool’ dat je dat al kan) “de visjes”, “kaka”, “kusje”, “dikke knuffel”, “kom je melkje drinken?” Vooral die laatste is het eigenlijk waard om gefilmd te worden: hoe blij jij wordt als je mama je vraagt of je wilt drinken… Hartverwarmend!)
.jpg)
Zo groot, dat het vrijdag tijd is om te starten met…
Patatjes! Na zes maanden enkel mamamelk, ben je er nu – denken we – helemaal klaar voor.
Ik ben zo benieuwd om je gezichtje te zien, wanneer je mama je die eerste keer courgettepap geeft.
En vanaf volgende week start je op de crèche. Met pijn in
ons hart (en hopelijk niet in het jouwe).
Maar je start er heel rustig: 3 maal per week gedurende 2 uurtjes kan je gaan wennen tussen een relatief klein groepje baby’s.
We hebben ons uiterste best gedaan om de “goede” crèche voor jou te vinden. We hopen dus dat je het na een tijdje naar je zin hebt, dat je je goed genoeg voelt om er te kunnen slapen, en dat je veel vriendjes en vriendinnetjes maakt.
En elke avond zal je zo veel kusjes en knuffels van ons krijgen dat we die “verloren tijd” hopelijk een beetje inhalen.
Maar je start er heel rustig: 3 maal per week gedurende 2 uurtjes kan je gaan wennen tussen een relatief klein groepje baby’s.
We hebben ons uiterste best gedaan om de “goede” crèche voor jou te vinden. We hopen dus dat je het na een tijdje naar je zin hebt, dat je je goed genoeg voelt om er te kunnen slapen, en dat je veel vriendjes en vriendinnetjes maakt.
En elke avond zal je zo veel kusjes en knuffels van ons krijgen dat we die “verloren tijd” hopelijk een beetje inhalen.
Liefste kleine man, je denkt misschien dat het niet kan,
maar ik ben nóg trotser, zie je nog liever, vind je nog fantastischer dan toen
ik mijn vorige brief schreef. En ik wou dat de tijd die ik nu met jou heb,
eeuwig kon blijven duren. Tezelfdertijd wil ik natuurlijk dat je groeit en
leert, en bewondert en verwondert en daar ben je volop mee bezig.
Doe zo voort, flinke vent, en weet dat je twee mama’s hebt die
onvoorwaardelijk van je houden.
Dikke knuffel,
Je Mammie
.JPG)
